Któż z nas nie szemrał jak faryzeusze i uczeni w Piśmie na grzeszników, ludzi uważanych za nieczystych, niezasługujących na to by utrzymywać z nimi kontakty? Jezus odpowiada na taką postawę przypowieścią o „Synu marnotrawnym”, opowiada ją nam Chrześcijanom. Dla Boga grzesznik jest jak pogubione dziecko, zaginiona owca. Błądzimy, ale droga wierzących, tu na ziemi, to ciągłe nawracanie się. Powrót do Ojca poprzez wewnętrzny dialog z sobą samym dotyczący relacji z Panem Bogiem oraz poprzez decyzję o zerwaniu z grzechem. Tak czyni młodszy syn. Po odejściu z domu, z daleka od Boga, wraca do swego Ojca i żałuje za złe uczynki, które popełnił. Obyśmy my wciąż szukali drogi, którą wyznaczył nam Pan, potrafili uznawać swój błąd i postanawiali powrót!

Ojciec w tej przypowieści codziennie czeka na powrót syna, a on wraca, bo zna Ojca swego, jego Miłość.

Powracający syn wywołuje radość Ojca, który przebacza, tak jak nam Bóg przebaczył w swojej dobroci. Nie poczytujmy innym zła, przebaczajmy, a i nam będzie wybaczone to, co złe uczyniliśmy w naszym życiu.

Postawa starszego syna jest pełna hipokryzji. Uważa, że wszystko mu się należy tylko dlatego, że pozostał w domu. Wyraża niezadowolenie z okazanego przebaczenia swojemu bratu i sam rości sobie prawo do sądzenia. Nie osądzajmy, miłujmy i przebaczajmy tak jak Miłosierny Ojciec.

Każdy wierzący powinien nieustannie przypominać sobie o tym, że Ojciec, który jest w niebie zawsze przebacza. Przed Bogiem nikt nie może uważać się za sprawiedliwego. Właściwa relacja do Niego powinna polegać na bezgranicznym zaufaniu, że nie odrzuca On nikogo, kto pragnie się szczerze nawrócić i sercem woła

“Tak mnie skrusz,
Tak mnie złam,
Tak mnie wypal Jezu
Byś został tylko Ty
Jedynie Ty.”